မသူေတာ္အျပံဳး (သို႔မဟုတ္) ထမီဝတ္ဖို႔လိုေသးလား

မသူေတာ္အျပံဳး (သို႔မဟုတ္) ထမီဝတ္ဖို႔လိုေသးလား
(ကဗ်ာရွင္ ေနရဲနီ)

ဟင္း..ဘာတတ္နိဳင္ေသးလဲ
ေရႊည၀ါဆိုတဲ့ ကိုယ္ေတာ္
ေဟာခ်င္ပါဦးလား ဒီမိုကေရစီ
ခုေတာ့ ဘာတတ္နိဳင္ေသးလဲ
ေျပာင္းရျပီေပါ့ ေမွာ္ဘီ။
ေနစရာထိုင္စရာမရွိ ေက်ာင္းေပ်ာက္ေအာင္လုပ္တာ
ေက်ာင္းမေပ်ာက္ဘူး။
ႏႈတ္ဆက္တဲ့ ဆြမ္းခံပြဲမွာ
တကာမေတြကလည္း အကဲပိုျပီးငိုေနလိုက္ၾကတာ
အျမင္ကပ္ဖို႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္။

၈၈ အဖြဲ႕ဆိုလား မၾကာခင္ကမွ
သမၼတၾကီးကရုဏာနဲ႔ ေထာင္ကထြက္လာတဲ့အဖြဲ႕
အလုပ္မရွိအကိုင္မရွိနဲ႔ တက္ၾကြေနလိုက္ၾကတာ
ဒင္းတို႔ကိုလည္း အကြက္ေခ်ာင္းေနတာ
ခ်က္ေကာင္းေတြ႔မွ တခါတည္း အျပတ္ေဆာ္ရမယ္။

ဒီပဲယင္းမွာ ဆရာသမားက လုပ္တာမပီျပင္လို႔
အဲဒီေနရာမွာ ငါသာဆို
တခါတည္း အျပတ္ရွင္းပစ္မွာ။
တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္
ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္
မထူးဇာတ္ခင္းရမယ့္ အတူတူ
ငါသာဆို ႏြားစားသလို
တခင္းလံုးငန္း တိုက္စားပစ္မွာ။
ကိုယ့္လက္ထဲ ေသနတ္ရွိရက္နဲ႔
ခုေတာ့ ေမွ်ာ့ေသြးစမ္းသလို မပီျပင္ဘဲ
အလကား သက္သက္
သမိုင္းမွာ အမည္းစက္ထင္ရျပီ။

ဒယ္အိုးဆိုတဲ့ ကိုယ္ေတာ္လည္း
ဆီခန္းျပီး မီးပါေသသြားျပီ
ခုေတာ့ဘာသံမွ မထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး။
သူ႔ကိုယ္သူ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ဦးေဆာင္ဘြဲ႔ တပ္ထားတဲ့
ဦးဂမၻီရဆိုတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကိုလည္း
အျပစ္ကိုဆီလို အေပါက္ရွာျပီး
ဓမၼစက္ကို ေဘးခ်ိတ္
အာဏာစက္နဲ႔ အေရးယူဖို႔
တိုင္းသိျပည္သိ ေၾကညာျပီးျပီ။

ဟိုအမ်ိဳးသမီး ထားဝယ္သြားတာ
ၾကိဳလိုက္တဲ့ လူထု
ရင္ထုမနာ အျမင္ကပ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္
ပုသိမ္မွာ တမင္သက္သက္ပြဲပ်က္ေေအာင္
မုန္႔ဟင္းခါး ပိႆာခ်ိန္၆၀၀နဲ႔ တားတာေတာင္
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက
၂နာရီေနာက္က်ျပီးမွ ေရာက္လာတာ
တို႔ေၾကြးတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးကဘဲ ပရိတ္သတ္အတြက္ အဆာေျပလိုလို။
လူၾကားထဲ ေရႊဥၾကမ္းညွပ္သလို
ေအာ္မရျပဳမရနဲ႔ ခံရခက္လိုက္ပါဘိ။


လွည္းကူးမွာ အားကစားကြင္း ေပးမသံုးဘဲေနတာ
အထက္ကို သြားေျပာေတာ့
ငါတို႔ကနဖားၾကိဳး အထိုးခံလိုက္ရသလို
အဲဒီပြဲမွာသူတို႔က တမူးသာ သြားေပမဲ့
ဖ်ာပံုမွာတရားပြဲ မ႑ာပ္ကိုလည္းဖ်က္
အားကစားကြင္းကိုလည္းပိတ္
အာဏာကုန္ထုတ္သံုးျပီး လုပ္ပစ္လိုက္တာ
ဘာရမလဲျမိဳ႕ျပင္က တမိုင္ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ သဲကြင္းကိုသြားၾကေပါ့။
နယ္ေလးရပ္က လာၾကတဲ့ပရိတ္သတ္
အံုးအံုးကၽြတ္ကၽြတ္ညံလို႔
ခုလိုက်ေတာ့ နာဂစ္ဆိုတဲ့ဟိုမုန္တိုင္း
ဘယ္သြားျပီး အေလလိုက္ေနပါလိမ့္။

ဒါေတာင္ အကယ္၍မ်ား
အားကစားကြင္းသာ ငွား၍ရခဲ့သည္ရွိေသာ္
လာသည့္ပရိတ္သတ္နဲ႔ ၾကပ္ညွပ္ေနမွာမို႔
အားကစားကြင္း မငွားသည္ကိုပင္
အေကာင္းျမင္၍ ေက်းဇူးတင္ပါသည့္ အေၾကာင္း
ေျပာသြားလိုက္တာမ်ား
အသဲကိုအပ္နဲ႔ဆြျပီး
ငံျပာရည္အိုးထဲ ပစ္ခ်သြားသလို ခံရခက္ပါဘိ။
ေကာ့မွဴးက လူေတြကလည္း
ေနပူပူဖံု တစ္ေထာင္းေထာင္းမွာ
ၾကိဳးစားျပေနလိုက္ၾကတာ
တို႔လက္ထက္ ဒီကမၻာမွာ
ေကာ့မွဴးဆိုတဲ့အရပ္ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာေ၀လာေ၀း
ဘယ္ေသာအခါမွ
ကတၱရာလမ္း မျဖစ္ေစရဘူး။

လာဦးမယ္ ေနာက္ထပ္ပြဲေတြ
မႏၱေလးဗထူးကြင္း
ဒီတသက္ ဘယ္ရက္မွမအား
မိုင္ဒါကြင္း ျမက္ခင္းလူနင္းလို႔မရ
ျမန္မာျပည္တဝွမ္း ရွိရွိသမွ် အားကစားကြင္း
ဟိုကြင္းဒီကြင္း ဘာကြင္းညာကြင္း
ကြင္းမွန္သမွ် ဒီအမ်ိဳးသမီးေဟာေျပာပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္
ဒီကမၻာမွာ ဘယ္ရက္မွမအား။

ဒါေတာင္တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကေသးတယ္
ထမီဝတ္ထား ပါလားတဲ့။
သူတို႔ကအခုမွ ေျပာတာ
ဆရာသမားက ဦးေဆာင္ျပီး
ၾကိဳးၾကီးခ်ိတ္ကို တဖြဲ႕လံုးဝတ္လို႔
မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပီး လူေရွ႕ထြက္ျပခဲ့တာ
၂၀၁၀ ကတည္းက။

အရွက္မရွိမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္နည္းနဲ႔
မလိမ့္တပတ္ ညစ္နည္းအဖံုဖံုကို
ဆရာသမားဆီက လက္ဆင့္ကမ္းယူခဲ့တာ
ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ေရာေပါ့
ရွက္ၾကိဳးျပတ္ေနတဲ့
က်ဳပ္တို႔တစ္ေတြ
ထမီဝတ္ဖို႔ လိုေသးလား။

ေနရဲနီ