“ေက်ာင္းသားေတြ၊လူငယ္ေတြကိုေျပာျပခ်င္တဲ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးအေၾကာင္း”

(၁)

ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးျဖစ္ခဲ့တာ ၂၂ႏွစ္ရွိပါျပီ ။ ဗမာျပည္မွာက ျပည္သူကိုအနိုင္အထက္ျပဳအုပ္စိုးေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သမိုင္းေတြကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္တာ၊ သမိုင္းမွားေတြလုပ္ပစ္တာမ်ိဳးေတြရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီ၂၂ႏွစ္တာကာလမွာမွ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့သူေတြနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္က မူလတန္းေအာက္မွာပဲရွိဦးမဲ့လူငယ္ေတြ ၊ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားစုဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးနဲ႔ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို မသိၾကရပါဘူး ။



အာဏာရွင္ေတြက ဒီေလာက္၂၂ႏွစ္တာကာလမဆိုထားနဲ႔ ေန႔စဥ္ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနေတြကိုေတာင္ ျပည္သူေတြ သတင္းမွန္ျဖစ္ရပ္မွန္မသိေအာင္ ေဖ်ာက္ ဖ်က္လိမ္ညာဖံုးကြယ္ေနတာပါ ၊ အားလံုးလက္လွမ္းတမွီရွိမဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလို႔တင္စားၾကတဲ့ ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာက သံဃာေတာ္ေတြေမတၱာပို႔ စီတန္းလမ္းေလ်ွာက္ပြဲကိုေတာင္ သံဃာအတုအေယာင္ေတြကလုပ္တာပါ ဆိုတာမ်ိဳး ဒီသံုးႏွစ္နီးပါးသာရွိေသးတဲ့ကာလတိုေလးက ျဖစ္စဥ္ကိုေတာင္ လိမ္ညာဖ်က္ ဆီးေနတာပါ ။



ဘာျဖစ္လို႔လဲ ! သူတို႔ ,သမိုင္းေတြကို ဘာေၾကာင့္ဖ်က္ဆီးခ်င္ ထိမ္ခ်န္ဖံုးကြယ္ခ်င္ လိမ္ညာခ်င္ေနရတာလဲ ! ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးအပါအ၀င္ သမိုင္းျဖစ္ စဥ္ေတြထဲမွာ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းထေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြ အားက်အတုယူစရာေကာင္းတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြျပည္သူေတြရဲ႕ ရဲရင့္မွဳေတြ ၊ ေတာက္ေခါက္ေဒါသထြက္ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ ၊ ခံျပင္းနာက်ည္းသြားေစမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ရက္စက္ယုတ္မာမွဳေတြ ၊ အျပစ္မဲ့လက္နက္မဲ့ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ ရဟန္းသံဃာေတြကို စစ္ေျမျပင္တခုလို နံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ရိုက္ ၊ ဘက္နက္နဲ႔ထိုး ၊ ေသနတ္နဲ႔ပစ္၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္းနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ရက္ရက္ စက္စက္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္လုပ္ေနတဲ့ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းစရာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းျမင္ကြင္းေတြ ရွိေနျပီး သူတို႔ကို အစဥ္သျဖင့္စိတ္ေျခာက္ျခားေနေစလို႔ပါ ။ သမိုင္း ေတြကို ျပည္သူေတြျပန္အမွတ္ရေနရင္ ၊ ေနာင္လာေနာက္သားေတြသိရင္ မတရားသျဖင့္အနိုင္က်င့္ရယူထားတဲ့ သူတို႔အာဏာကုလားထိုင္ကို ကိုင္လွဳတ္လာနိုင္ တယ္လို႔ အျမဲတမ္းေတြးေၾကာက္ေနတာေၾကာင့္ သမိုင္းေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လိမ္ညာ ထိမ္ခ်န္ဖံုးကြယ္ေနတာပါ ။



ကဗ်ာေလးတပုဒ္ရွိပါတယ္ ၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကို စစ္တပ္က န၀တ(နိုင္ငံေတာ္ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕)အမည္ခံအာဏာသိမ္းအျပီး ၊ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ေဗဒင္ဆရာညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ေသြးညွီနံ႔လႊမ္းေနတဲ့အတိတ္ဆိုးေတြအတြက္ ျမိဳ႕တိုင္းလမ္းမၾကီးတိုင္းကျခံစည္းရိုးေတြကိုထံုးသုတ္ဘို႔ အမိန္႔ ထုတ္တဲ့အခ်ိန္ထြက္လာတဲ့ “ေသြးေမာ္ကြန္း”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ၊ ဘယ္သူေရးမွန္းမမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ၊ “သမိုင္းသစ္ေရး…၊ ငါတို႔ေသြးကို….၊ ထံုးျဖဴေဆးသံုး…၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖံုးလဲ……..၊ မဆံုးကမၻာတည္လိမ့္မည္……”တဲ့ ။ ကေန႔ထိ ရင္ဘတ္ထဲစြဲက်န္ေနတဲ့ အဲဒီကဗ်ာေလးလိုပါပဲ ၊ သမိုင္းေတြကို ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖံုးကြယ္လို႔မရဘူးဆိုတာ အာဏာရွင္ေတြ သိေနေလာက္ပါျပီ္ ။



(၂)



ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကို စကားလံုးအရအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကပါတယ္ ၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးအခင္း ၊ ၁၃၅၀ျပည့္အေရးေတာ္ပံု ၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု ၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သပိတ္တိုက္ပြဲ စသျဖင့္္ေျပာၾကျပီး ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရးအခင္းဆိုတဲ့စကားလံုးက န၀တလိုစစ္အာဏာရွင္ေတြက တန္ဘိုးေပါ့သြားေအာင္သံုးတာ ၊ သာမန္ဆန္တယ္ ၊ အေရးေတာ္ပံုဆိုတာက အေၾကာင္းရာၾကီးျဖစ္တယ္နဲ႕ေျပာၾကရင္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးလို႔ပဲ အားလံုးကအသိ အမွတ္ျပဳ သံုးႏွဳန္းခဲ့ၾကပါတယ္ ။



ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ဗမာ့သမိုင္းေရာကမၻာ့သမိုင္းမွာပါ အံ့ၾသစိတ္လွဳပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့ ဘာသာစံု ၊ လူမ်ိဳးစံု ၊ အလႊာစံု ၊ လူထုအံုၾကြမွဳၾကီး ၁၉၈၈ခုႏွစ္မွာ ဗမာ နိုင္ငံေနရာအႏွံ႔ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီအံုၾကြမွဳၾကီးကို ေက်ာင္းသားေတြအေသခံဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္ေတြကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အမွန္အတိုင္းသိရွိၾကဘို႔က အဓိကျဖစ္ပါတယ္ ။



ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ေတြမွာ အဓိက, က အဲဒီအခ်ိန္မွာႏွစ္၄၀သက္တမ္းရွိေနျပီျဖစ္တဲ့ ၁၉၄၈ခုႏွစ္လြတ္လပ္ေရးရျပီး ထဲကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ ဦးနုနဲ႔ဦးေန၀င္းအပါအ၀င္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူေတြက ျပည္သူေတြအေပၚေစတနာမမွန္ခဲ့ဘူး ၊ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ၊ အဖြဲ႕စည္းေတြကို မ်ွမ်ွတတေဆြးေႏြး ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရမဲ့အစား စစ္ပြဲေတြကိုပဲဖန္တီးေမြးျမဴျပီး နိုင္ငံ့ဘ႑ာေငြေတြကို စစ္သံုးစရိတ္ေခါင္းစဥ္ေတြျပ ၊ ကိုယ့္မိသားစုၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေရးေတြပဲလုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ၊ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးနိုင္ငံစာရင္း၀င္ လို႔ျဖစ္လာတဲ့အထိ ျပည္သူေတြဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေက်မြဲေတေစခဲ့တာေၾကာင့္နဲ႔႔ ၊ နိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာအဂတိလိုက္စားမွဳရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ ဥပေဒမဲ့မွဳ ၊ မတရားအနိုင္က်င့္မွဳေတြ ေအာက္ေျခအဆင့္အာဏာပိုင္ေတြအထိ အဆင့္ဆင့္က်ဴးလြန္လာခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ျပည္သူေတြမ်ိဳသိပ္ခံစားခဲ့ရတဲ့နာက်ည္းမွဳေတြက ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးအျဖစ္ ေပါက္ကြဲထြက္ခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္ ။



ဗကပ(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) ၊ KNU ၊ KIA ၊ SSA ၊ စတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ိဳးစံုနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္မီးအရွိန္ကိုျမင့္ေစခဲ့တာက အဲဒီျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနေတြကိုအေၾကာင္းျပျပီး (၁၉၆၂ ခု မတ္လ ၂ ရက္)ေန႔မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအေနနဲ႔အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းနဲ႔ စစ္၀ါဒီေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္ ၊ အေယာင္ေဆာင္ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပီး ျပည္တြင္းစစ္အဟုန္ျမင့္ တက္ခဲ့သလို စစ္တပ္ၾသဇာထူေထာင္လိုမွဳ ေတြေၾကာင့္ ၁၉၆၂ -7JULY ေက်ာင္းသားသတ္ပြဲနဲ႔ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦျဖိဳဖ်က္တာ ၊ ၁၉၇၄ ဇြန္အလုပ္သမားအေရးအခင္းကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ ႏွိမ္ႏွင္းတာ ၊ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာမွာ ဦးသန္႔စ်ာပနစီစဥ္သူ ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ ႏွိမ္ႏွင္းတာ ၊ ၁၉၇၆ မတ္လ၂၃ ရက္ေန႔ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္း ရာျပည့္ပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းတာ စတဲ့ ျပည္သူေတြေက်ာင္းသားေတြအေပၚ လက္နက္အားကိုးအၾကမ္းဖက္ေျဖရွင္းမွဳေတြကို က်ဴးလြန္ခဲ့ပါတယ္ ။



အဲဒီျဖစ္စဥ္ေတြမွာ အံၾကိတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြျပည္သူေတြရဲ႕လက္ဆင့္ကမ္းႏွိဳးေဆာ္မွဳေတြက ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးျဖစ္လာဘို႔ အေၾကာင္းခ်က္ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အနီးစပ္ဆံုးအေၾကာင္းအရာကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ စစ္သံုးစရိတ္ေတြမ်ားခဲ့သလို ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာမွဳေတြေၾကာင့္ စီးပြားေရးခၽြတ္ျခံဳက်၊ ေငြေၾကးမတည္မျငိမ္ျဖစ္လာတဲ့အေပၚ တစ္ရာတန္ ၊ ႏွစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ ၊ သံုးဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ ၊ ခြန္ႏွစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္တန္ ေငြစကၠဴေတြကို တရားမ၀င္ေတာ့ ေၾကာင္း (၁၉၈၇ စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔မွာ)ေၾကျငာလိုက္တာပါပဲ ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိုးတက္သြားတဲ့ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းအေျခအေနနဲ႔ လက္ထဲေငြမရွိေတာ့မွဳ ဆိုတဲ့ျပႆနာက ျပည္သူေတြအတြက္ အဆိုးရြားဆံုး ဆင္းရဲမြဲေတမွဳျဖစ္လာျပီး နာက်ည္းမွဳေတြ ေပါက္ကြဲပြင့္အံထြက္ဘို႔ အေျချပဳလာပါတယ္ ။



အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မတရားသျဖင့္ဥပေဒေတြ ၊ အမိန္႔အာဏာေတြတိုင္းကို ေရွ႕ကေနဦးေဆာင္ဆန္႔က်င္တာ ေက်ာင္းသားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီကေန ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ(မဆလ)အမည္ခံအုပ္စိုးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းနဲ႔စစ္၀ါဒီေတြရဲ႕ ရန္ဘက္သဖြယ္အညွိဳးထားတာခံရပါတယ္ ။ ေငြစကၠဴေတြတရားမ၀င္ေၾကာင္းေၾကျငာခ်ိန္ မာစဒါဂ်စ္ကားမီးရွိဳ႕ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ စက္မွဳတကၠသိုလ္(RIT)ေက်ာင္းသားေတြကိုအညွိဳးထားမွဳကေန ေက်ာင္းသားနဲ႔အရပ္ သားျဖစ္တဲ့ရန္ပြဲအေၾကာင္းျပျပီး (၁၉၈၈ ခု မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ည) ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္(RIT)ေက်ာင္း၀န္းထဲ လံုထိန္းရဲေတြနဲ႔ စစ္ေျမျပင္တခုလိုပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ RIT ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္၊ ကိုစိုးနိုင္တို႔ေသဆံုးျပီး ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားထိခိုက္ဒါဏ္ရာရခဲ့ၾကပါတယ္။



အဲဒီျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ “ဒါး ဒါးခ်င္း လွံ လွံခ်င္းယွဥ္ယံုပဲ”လို႔ ျပည္သူေတြကို စိန္ေခၚခဲ့တဲ့ ၊ “ဆူဆူပူပူလုပ္ရင္ေတာ့ စစ္တပ္ကိုသံုးရင္ မသက္သာဘူးသာ မွတ္ၾကေပေတာ့ ၊ စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မိုးေပၚေထာင္မပစ္ဘူး ” လို႔ ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့တဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြအေပၚ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ဆန္႔က်င္အံုၾကြမွဳေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္ ။ ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္(RIT)ကေန ၊ လိွဳင္တကၠသိုလ္(RC2)၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္(Main) ၊ ေဆးတကၠသိုလ္ စတဲ့ေက်ာင္းေတြ

ကို ခ်က္ျခင္းကူးစက္သြားျပီး “ဖမ္းဆီးေက်ာင္းသားျပန္လြတ္ေရး ၊ ေသဆံုးမွဳျဖစ္စဥ္အမွန္ေၾကျငာေရး ” ဆိုတဲ့ေတာင္းဆိုမွဳေတြနဲ႔ ဆႏၵျပပြဲေတြျဖစ္လာပါ ေတာ့တယ္ ။



စစ္အာဏာရူးအရိုင္းေတြကေတာ့ လူသတ္ပြဲေတြဆက္လက္က်ဴးလြန္ျခင္းနဲ႔သာ တုန္႔ျပန္လိုက္ပါတယ္၊ မတ္လ ၁၆ ရက္ အင္းလ်ားကန္(တံတားျဖဴ)မွာ ဆႏၵျပ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘက္နက္နဲ႔ထိုး ၊ နံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ရိုက္ ၊ စစ္ဖိနပ္နဲ႔နင္းတာေတြေၾကာင့္ တံတားနီလို႔ေျပာင္းလဲတင္စားေခၚရေလာက္ေအာင္ ေသြးခ်င္းခ်င္း နီခဲ့ရပါတယ္ ၊ အဲဒီေနရာမွာ အသက္ေတြစေတးခဲ့ရသလို မဆန္႔မျပဲၾကပ္သိပ္ေနေအာင္ဖမ္းတင္သြားတဲ့ အခ်ဳပ္ကားျပာၾကီးေတြေပၚ အသက္ရွဴၾကပ္မြန္းေသသြား သူေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီအတြက္ ေက်ာင္းသားေတြကလဲ အသတ္ခံ ၊ အဖမ္းခံျပီး ဆႏၵျပပြဲေတြ ရဲရဲရင့္ရင့္ဆက္လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဇြန္လ အထက္တန္း ေက်ာင္းေတြဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားေတြပါ၀င္လာၾကတဲ့အထိ ကူးစက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။



ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲမွာ ေန႔စဥ္လိုတရားေဟာပြဲေတြရွိလာျပီး ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲ ေက်ာင္းသားသမဂၢရွိခဲ့ဘူးတယ္ ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတာ ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးေတြဆံုးရွံဳးေနရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ခံစားသိရွိလာၾကပါတယ္ ၊ “ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး-ဒို႔အေရး ၊ ဖမ္းဆီး ေက်ာင္းသားျပန္လြတ္ေရး -ဒို႔အေရး” ဆိုတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ဆႏၵျပခ်ီတက္လာတဲ့ေက်ာင္းသားအုပ္(အမ်ားစုအထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြ)နဲ႔ လံုထိန္း ေတြရဲ႕ရိုက္ပြဲ (ဇြန္၂၁ ေျမနီကုန္း)ဟာ ျပည္သူေတြပါ ပါ၀င္လာေစတဲ့ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းကေန လုထုအေရးအခင္းကိုကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ပြဲျဖစ္ပါတယ္။



အဲဒီလိုေက်ာင္းသားထုလွဳပ္ရွားမွွဳေတြနဲ႔ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ေတြကေန ရွစ္ဂဏန္းေလးလံုးစံုတဲ့ေန႔မွာ တစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ လူထုလူတန္းစားအသီးသီးက မဆလ (တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္)ကိုျဖဳတ္ခ်ၾကရေအာင္ဆိုတဲ့ ေၾကျငာခ်က္ေတြ ၊လံွဳ႕ေစာ္စာေတြ ေပၚထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးလို႔ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္ ။



(၃)



သပိတ္…သပိတ္ - ေမွာက္ …ေမွာက္

ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး - ဒို႔အေရး …ဒို႔အေရး

ဖမ္းဆီး ေက်ာင္းသားျပန္လြတ္ေရး - ဒို႔အေရး …ဒို႔အေရး

ကုန္ေစ်းႏွန္းက်ဆင္းေရး - ဒိုု႔အေရး …ဒို႔အေရး

တပါတီစနစ္ - အလိုမရွိ ..အလိုမရွိ

အေရးေတာ္ပံု - ေအာင္ရမည္ …ေအာင္ရမည္ ..။



အဲဒီလိုေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကို စခဲ့တာပါ ။ ရန္ကုန္အေနနဲ႔ကေတာ့ ၾသဂုတ္လ ၈ရက္(ရွစ္ရက္ရွစ္လရွစ္ဆယ့္ရွစ္)မွ စတာမဟုတ္ ပါဘူး ၊ မတ္လကစတဲ့ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳေတြကေန ၊ ဇြန္ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၾသဂုတ္ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာခဲ့တာပါ ၊ ဇြန္လနဲ႔ ဇူလိုင္လေတြမွာဆိုရင္ အထူးသျဖင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ ဆႏၵျပမွဳေတြဆက္တိုက္လိုျဖစ္ေနခဲ့တာပါ ။ ဟိုျမိဳ႕နယ္ ဒီျမိဳ႕နယ္ ဟိုေက်ာင္း ဒီေက်ာင္း ဟိုေနရာ ဒီေနရာ စသျဖင့္ ေနရာ ကြက္ၾကားဆႏၵျပပြဲေတြ ျဖစ္ေနျပီး ျပည္သူေတြပါ (ရန္ကုန္တျမိဳ႕လံုးလို)ပါလာတာက ၃.၈.၈၈ ေန႔ပါ ။



အဲဒီေန႔က ကန္ေတာ္ၾကီးပန္းျခံဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ေရွ႕မွာ မနက္ရွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ေက်ာင္းသားေတြစုရံုးၾကျပီး နတ္ေမာက္ေက်ာင္း(စက္မွဳလက္မွဳအထက္တန္း ေက်ာင္း)ေရွ႕ကေန ကားေတြတားေခ်ာဆြဲ ဆူးေလကိုေမာင္းခိုင္းၾကပါတယ္ ၊ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ကားေတြရပ္ျပီး သပိတ္…သပိတ္ - ေမွာက္ …ေမွာက္ လို႕ ေျပးဆင္းေၾကြးေၾကာ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ လူေတြ ..ပ်ားအံုၾကီးကိုတုတ္နဲ႔ဆြလိုက္သလို ၀ိုင္းအံုလာလိုက္တာ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွမၾကံဳဘူးတဲ့အျဖစ္ပါပဲ ၊ ကုန္ေစ်းႏွန္း က်ဆင္းေရး - ဒိုု႔အေရး …ဒို႔အေရး လို႔ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနပါျပီ ၊ လက္ခုတ္တီးျပီးအားေပးၾကပါ ေအာ္ေတာ့ တီးလိုက္ၾကတဲ့လက္ခုတ္သံေတြ ၂၆ ႏွစ္ေအာင့္ထားမ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ရသမွ် ဖြင့္ဟအားေပးလိုက္ၾကတာ..၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္ကာဘို႔ ၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုးနဲ႔ ပစ္ရင္ကာဘို႔ ၊ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးေတြေပးၾကပါေတာင္းေတာ့ တိုက္ေတြေပၚကေနေတာင္ပစ္ခ်ေပးၾကတာ ။ ေလထဲမွာ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးေတြ၀ဲလို႔ ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕တခဲနက္ အားေပးမွဳက ျပန္ေတြးတိုင္း ၊ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းထရေလာက္ေအာင္ပါပဲ ။



မတရားမွဳေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းလို႔သာ ဆႏၵျပအံုၾကြခဲ့ၾကတာျဖစ္ျပီး ျပည္သူေတြနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြ(အမ်ားစု)က နိုင္ငံေရးနားလည္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာေတြေတာင္းဆိုရမလဲေတာင္မသိၾကပါဘူး ၊ ေန၀င္းနဲ႔ မဆလအစိုးရျပဳတ္က်ဘို႔ပဲ သိၾကတာပါ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္(1962 ၊ 7 July ေက်ာင္းသား သတ္တပ္ရဲ႕တပ္ရင္းမွဳး)သမတျဖစ္ေနေတာ့ “ဆန္တျပည္၁၅က်ပ္ စိန္လြင္ ေခါင္းကိုျဖတ္ ” “ဆန္တျပည္၁၅ျပား ေန၀င္းေသမွစား” “စိန္လြင္ ေျခာက္တန္း တေစာက္ကန္း ေစာက္ရမ္းမလုပ္နဲ႔” ဆိုတာမ်ိဳးေတြလဲ ေအာ္ၾကပါတယ္ ။ တပါတီစနစ္ - အလိုမရွိ ..အလိုမရွိ ေအာ္ေနၾကေပမဲ့ တပါတီစနစ္ကပဲမေကာင္းတာလား ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကပဲမေကာင္းတာလား ၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဘာလဲ မသိၾကေသးပါဘူး ။



“အဲဒီေန႕က မုန္တိုင္းဆင္မဲ့ေကာင္းကင္ျပင္တခုလိုပဲ ၊ လူလွိဳင္းေတြတလိမ့္လိမ့္ ၊ ဟစ္ေၾကြးသံေတြတခ်ိမ့္ခ်ိမ့္နဲ႔ ေျမမိုးပြက္လ်ံသိမ့္သိမ့္ညံခဲ့ ၊ ရွစ္ရက္ ရွစ္လ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ တဲ့ ၊ ေခတ္တေခတ္ကို ထုဆစ္ေပေတာ့မည္ ” မုန္တိုင္း၈၈ ဆိုတဲ့ကဗ်ာအစပိုဒ္ေလးလိုပါပဲ ၊ ရွစ္ေလးလံုးေန႔မွာေတာ့ တစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ အံုၾကြဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္ ၊ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမၾကီးေပၚ ၊ ခုဆီဒိုးနားနဲ႔ ကၠိဳင္းလမ္းဆံုၾကား ကားလမ္းတျခမ္း စစ္ကားတန္း လက္နက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ေစာင့္ေနတာကို စတင္ေတြ႔ရျပီး ျပည္သူေတြက “ျပည္သူ႕စစ္သား ဒို႔စစ္သား ၊ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ဒို႔တပ္မေတာ္” လို႔ ဟစ္ေအာ္ၾကပါတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားငယ္ေတြက ထိုင္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္ ။ ညဆယ့္တစ္နာရီခြဲ၀န္းက်င္မွာေတာ့ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မီး အေမွာင္ခ်ျပီး ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္တဲ့ပြဲၾကီး စပါေတာ့တယ္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဓါတ္ပံုကိုင္ထားတဲ့ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ေခါင္း ဂ်ီ3ေမာင္း ျပန္ျပင္းအားေၾကာင့္ ပြင့္ထြက္သြားျပီး လက္နက္မဲ့လူအုပ္ၾကီး ေသြးသံအရဲရဲ အလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္ ။



အစြမ္းကုန္ရက္စက္ျပပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ျပလိုက္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လူထုၾကီးရဲ႕ ဆႏၵျပသပိတ္ေမွာက္အံုၾကြမွဳေတြ ရပ္မသြားပါဘူး ၊ စစ္တပ္ကလဲ ထပ္ထြက္ ထပ္ပစ္တာပါပဲ ၊ မခံမရပ္နိုင္ေပါက္ကြဲလာတဲ့ လူထုၾကီးကေတာ့ ေတာင္ဥကၠလာနဲ႔ေျမာက္ဥကၠလာေတြမွာ ရဲေတြကိုေခါင္းျဖတ္သတ္တာမ်ိဳး ျပန္ခံခ်ၾကပါတယ္ ၊ ၉ရက္ ၁၀ ရက္ ၁၁ ရက္ ၁၂ ရက္ေန႔ေတြေတာက္ေလ်ွာက္ပစ္လိုက္တာ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီး၀န္းထဲေတာင္မခ်န္ပစ္ထဲ့လို႔ ဆရာ၀န္ေတြပါေသဆံုးခဲ့ၾကရပါတယ္။ တေနရာထဲမွာ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ပစ္သတ္ခံရမွဳမွာ ေက်ာင္းသား ၊ ရဟန္း ၊ ေယာက္က်ား ၊ မိန္းမ ၊ ကေလး အားလံုးလူသံုးရာေက်ာ္ အေလာင္းခ်င္းထပ္ ေနေအာင္ပစ္သတ္ခံခဲ့ၾကရတဲ့ စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ကအဆိုးဆံုးလို႔ေျပာၾကပါတယ္ ။



ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္ အေသခံတိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လူထုၾကီးရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို စစ္၀ါဒီေတြအရွံဳးေပး နည္းဗ်ဴဟာေျပာင္းရပါေတာ့တယ္ ၊ ၁၂ ရက္ေန႔ ည မွာ စိန္လြင္အနားယူျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာျပီးေသနတ္သံေတြရပ္သြားပါေတာ့တယ္ ။ နိုင္ငံေတာ္သမတအျဖစ္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္တက္လာေပမဲ့ ျမိဳ႕တိုင္း မွာ သပိတ္စခန္းေတြဖြင့္ျပီး ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ကိုယ္ လုပ္ၾကပါတယ္ ၊ ကိုယ့္ဘာသာတရားစီရင္ၾကပါတယ္ ၊ ဆႏၵျပသူေတြေသာက္မဲ့ေရအိုးကိုအဆိပ္ခတ္တာ ၊ အသိေပ်ာက္ေစတဲ့ထံုေဆးမူးယစ္ေဆးေတြထိုးေပးျပီး သံဃာေတြေက်ာင္းသားေတြကိုသတ္ခိုင္းတာမ်ိဳးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ မိတဲ့သူေတြကို ေခါင္းျဖတ္သတ္တာေတြ ရွိလာပါတယ္ ၊ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္း မင္းမဲ့စရိုက္ျဖစ္စဥ္ေတြလို႔ သံုးႏွဳန္းျပီး ျပည္သူေတြေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေစမဲ႔ရက္စက္မွဳမ်ိဳးေတြကိုသာ ကြက္ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ ၊ ဘယ္လိုလူေတြအသတ္ခံရတာဆိုတာေတြမျပပဲ ျပည္သူေတြ ရမ္းရမ္းကားကားလူသတ္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဖုန္းကြယ္လိုက္ပါတယ္။



ဟုတ္ပါတယ္ ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္စားေခ်တဲ့လူသတ္ပြဲေတြ ၊ တန္ျပန္သပိတ္ဆိုျပီး ဆႏၵျပသူေတြကိုလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္လာသူေတြကို ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ တရားစီရင္တဲ့ လူသတ္ပြဲေတြ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲဆိုတာေတာ့ ထည့္ေျပာရမွာပါ ။ မင္းရွိေနလ်က္နဲ႔အားကိုးမရလို႔ ၊ မင္းကိုယ္တိုင္က မင္းဆိုးမင္းညစ္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုယ့္တရားကိုယ္စီရင္ျဖစ္လာရတာေတြပါ ၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီးတာေတာင္ လြတ္လပ္ေရးအရသာမခံစားရပဲ အမ်ိဳးသားခ်င္းကၽြန္လုိ ျပန္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလာရတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမ်ိဳသိပ္ခံစားလာရတဲ့ ၊ လက္နက္မဲ့ဆႏၵျပမွဳကို ဗလာခ်ီပစ္သတ္ခံထားရတဲ့ လူေတြရဲ႕မခံမရပ္နိုင္ေပါက္ကြဲမွဳေတြပဲျဖစ္ပါတယ္ ။



ျမိဳ႕တိုင္းမွာ သပိတ္စခန္းေတြဖြင့္ၾကျပီး ေနရာအမ်ားစုမွာ သံဃာေတာ္ေတြဦးေဆာင္လို႔ ကိုယ့္ျမိဳ႕နယ္/ရပ္ရြာေတြကို ကိုယ့္ဘာသာအုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါတယ္ ၊ ဓါး ၊ လွံ ၊ ေလာက္ေလး ၊ ဂ်င္ကလိေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္အဆင့္ထိ ကိုယ့္ေဒသလုံျခံဳေရးကိုယ္တာ၀န္ယူၾကပါတယ္ ၊ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးကေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းသပိတ္စခန္း အျဖစ္ရွိခဲ့ျပီး တရားေဟာပြဲေတြေတာက္ေလ်ွာက္က်င္းပခဲ့ပါတယ္ ၊ ကိုဇာဂနာလို ရယ္စရာဟာသေတြ ပံုႏွိဳင္းေျပာျပေဟာေျပာတဲ့သူရွိသလို ၊ မင္းသိခၤလို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြေျပာျပီး ဆဲျပီးေဟာေျပာတဲ့သူေတြလဲရွိပါတယ္ ၊ ေရွ႕ေနေတြ ၊ စာေရးဆရာေတြ ၊ ဂီတနဲ႔အနုပညာရွင္ေတြ၊ အသိုင္း၀ိုင္းစံုကလာေရာက္ ေဟာေျပာၾကျပီး ဒီမိုကေရစီ ၊ လူ႔အခြင့္အေရး စတဲ့ နိုင္ငံေရးေ၀ါဟာရေတြေခတ္စားလာသလို ေၾကြးေၾကာ္သံလည္းေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္ ။



“ဒီမိုကေရစီရရွိေရး - ဒို႔အေရး … ဒို႔အေရး …၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး - ဒို႔အေရး … ဒို႔အေရး ” တဲ့။



ရဟန္းပ်ိဳမ်ားသမဂၢ ၊ သံဃာ့သမဂၢီ ၊ သီလရွင္မ်ားသမဂၢ ၊ အိမ္ေထာင္ရွင္မမ်ားသမဂၢ ၊ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားသမဂၢ၊ အလုပ္သမားသမဂၢ ၊ စသျဖင့္ အလႊာစံု အသင္းအဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔ဆႏၵျပၾကသလို ၀န္ထမ္းေတြကလဲ သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြအလိုက္ စုဖြဲ႔ဆႏၵျပၾကပါတယ္ ၊ ရဲ ၊ ေလတပ္နဲ႔ ေရတပ္ တပ္ဖြဲ႔၀င္အခ်ိဳ႕လဲ တျဖည္းျဖည္းပါ၀င္လာၾကပါတယ္ ၊ မိန္းမလ်ွာေတြကေတာင္ အလွဖန္တီးရွင္မ်ားသမဂၢလို႔ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္ ။



လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းတံဆိပ္နဲ႔ နဘူးစီးအနီေတြ ၊ လက္ပါတ္အနီေတြပါတ္ျပီး ထိုင္သပိတ္ ၊ အစာငတ္ခံဆႏၵျပပြဲ ၊ လမ္းေလွ်ာက္ ေၾကြးေၾကာ္ခ်ီတက္ပြဲ ၊ မဆလ အသက္၂၆ႏွစ္ ေရးထားတဲ့အေခါင္းကိုမီးရီွဳ႕ပြဲ ၊ ေခြးလည္ပင္းမွာ ေန၀င္း , စိန္လြင္ေရးျပီးလႊတ္ပြဲ စသျဖင့္အသြင္သ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔ တစ္နိုင္ငံလံုးမွာ အံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ ဆႏၵထုတ္ေဖၚျပသခဲ့ၾကပါတယ္ ။



နိုင္ငံေတာ္သမတ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က “ဆႏၵေတြ မေစာၾကပါနဲ႔ ၊ တစ္ပါတီစနစ္ကိုပဲ ၾကိဳက္ၾကိဳက္ ပါတီစံုကိုပဲၾကိဳက္ၾကိဳက္ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး လုပ္ျပီးဆံုးျဖတ္ၾကတာေပါ့ ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးၾကီးကိုလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး အုတ္ျမစ္ခ်ၾကတာေပါ့လို႔ ” နတ္ကေတာ္ေတြထက္ ခၽြဲပ်စ္တဲ့ေလသံနဲ႔ ညတိုင္းလို္ ျမန္မာ့အသံနဲ႔ရုပ္ျမင္သံၾကားကေနေတာင္းပန္ေျပာ ေျပာေနေပမဲ့ ၊ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ျပည္သူေတြကိုသတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းဘို႔ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲစြာ အၾကံထုတ္ျပင္ဆင္ေနခဲ့ပါတယ္ ။



လူထုအံုၾကြမွဳၾကီး တစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္းတာနဲ႔ေလးဆယ့္ႏွစ္ရက္အၾကာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔ ညေနမွာ ရာေထာင္ခ်ီတဲ့စစ္သားေတြက ျမိဳ႕ၾကီး ေတြကို ပစ္ခတ္စီနင္းျပီး စစ္တပ္အေနနဲ႔အာဏာျပန္သိမ္းလိုက္ေၾကာင္း ေၾကျငာပါေတာ့တယ္ ။ ဗမာျပည္စစ္တပ္အတြက္မဆန္းေတာ့တဲ့ အျပစ္မဲ့ျပည္သူကို သတ္ပြဲေတြထဲမွာ အရက္စက္အျပင္းထန္ဆံုးသတ္ပြဲၾကီးျဖစ္ပါတယ္ ၊ G-3 , G-4 ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ေတြအျပင္ စက္လတ္လိုအမ်ိဳးအစားေတြနဲ႔ပါ အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ၊ ျပည္သူေတြက စစ္ကားေတြ၀င္မလာရေအာင္ သစ္ပင္ေတြခုတ္လွဲ လမ္းေတြေပၚကန္႔လန္႔စီခ်ပိတ္ဆို႔ ၊ လက္ထဲရွိ ေလာက္ေလးေတြ ၊ ဂ်င္ကလိေတြနဲ႔ခံခ် လုပ္ၾကေသးေပမဲ့ အဆမတန္ရက္စက္မွဳရဲ႕ဒါဏ္ကို မခံနိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး ၊ အားမတန္မာန္ေလ်ွာ့ေပးခဲ့ၾကတဲ့ေနာက္မွာ ေစာေမာင္နဲ႔ခင္ညြန္႔ ဦးစီးတဲ့ စစ္တပ္က န၀တ(နိုင္ငံေတာ္ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕)ဆိုျပီး စစ္တပ္အစိုးရအမည္ခံအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။



(၄)



စိတ္ဓါတ္..။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကေန ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြရင္ထဲထည့္ေပးလိုက္တာကေတာ့ အသက္အပါအ၀င္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအားလံုးစြန္႔လႊတ္ တိုက္ပြဲ၀င္မယ္ ၊ မတရားမွဳကိုရဲရဲအံတုမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြက လက္နက္မ်ိဳးစံု ၊ ယုတ္မာေကာက္က်စ္မွဳမ်ိဳးစံု ၊ မတရားမွဳမ်ိဳးစံုနဲ႔ အဲဒီ စိတ္ဓါတ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္ဘို႔ၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ ကေန႔ထိ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္ ။



အထက္မွာေျပာျပခဲ့သလို ျပည္သူေတြနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြ(အမ်ားစု)က နိုင္ငံေရးနားလည္လို႔မဟုတ္ပဲ မတရားမွဳေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဆင္းရဲမြဲေတလြန္းလို႔သာ ဆႏၵျပ အံုၾကြခဲ့ၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ပါတယ္ ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြစုစည္းျပီး ၾကားျဖတ္အစိုးရမဖြဲ႕နိုင္ခဲ့တာ ၊ ေတာတြင္း လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြနဲ႔ေပါင္းစည္းျပီး နိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုအရမယူနိုင္ခဲ့တာ ၊ စနစ္တက်မဟုတ္တဲ့စုဖြဲ႔မွဳေတြနဲ႔ အေသခ်ာျပင္ဆင္စီစဥ္မွဳေတြမရွိပဲ လွ်ပ္တျပက္ဆံုးျဖတ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတြဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကေနသင္ခန္းစာယူရမွာေတြျဖစ္ပါတယ္ ။



မဆလအမည္ခံ ေန၀င္း ၊ စန္းယု ၊ စိန္လြင္ အစိုးရေတြကိုျဖဳတ္ခ်နိုင္ခဲ့တာ ၊ ျပည္သူေတြေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို နိုင္ငံေရးနားမ်က္ေစ့ပြင့္ေစခဲ့တာ ၊ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ဗကသ)နဲ႔အတူ မင္းကိုနိုင္ ၊ ကိုကိုၾကီး တို႔လို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၊ ဦးတင္ဦး တို႔လို လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြေပၚထြက္လာခဲ့တာ ၊ လက္နက္ကိုလက္နက္ခ်င္းျပန္ခ်နိုင္မွသာရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ABSDF)ဖြဲ႔စည္းေပၚေပါက္ခဲ့တာ ၊ ၁၉၉၀ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပြဲၾကီးေပၚေပါက္ခဲ့တာေတြဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကေနရရွိခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္မွဳ ေတြျဖစ္ပါတယ္ ။



ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီး ၊ လူထုအံုၾကြမွဳပံုစံကေန ရပ္ဆိုင္းလိုက္တာဟာ စစ္တပ္ကပစ္သတ္ႏွိမ္ႏွင္းလို႔ဆိုတာထက္ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပေနတဲ့လိုအပ္ခ်က္ကို စစ္တပ္ကလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ျမွဴဆြယ္မွဳေၾကာင့္ ရပ္ဆိုင္းလိုက္တာလို႔ထင္ပါတယ္ ၊ “တပ္မေတာ္က နိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ပါျပီ ၊ ဆႏၵျပပြဲ ေတြရပ္ၾကပါ ၊ နိုင္ငံေရးပါတီေတြေထာင္ခြင့္ေပးျပီး ပါတီစံုအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲၾကီးလုပ္ေပးပါ့မယ္ ၊ ျပီးရင္ အနိုင္ရပါတီကိုအာဏာလႊဲေပးျပီး စစ္တပ္က စစ္တန္းလ်ား ျပန္မွာပါ ”ဆိုတဲ့ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေစာေမာင္ရဲ႕ ကတိစကားကို ယံုစားမိခဲ့ၾကလို႔ လို႔ထင္ပါတယ္ ။



၁၉၈၉ မွာ ကိုမင္းကိုနိုင္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဖမ္း ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုဖမ္းလုပ္ျပီး မဆလကေနအမည္ေျပာင္း တစည (တိုင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီညြတ္ေရးပါတီ)အနိုင္ရေအာင္နည္းမ်ိဳးစံုၾကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕နိုင္ငံေရးနိုးၾကားမွဳက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ပါတီ (NLD) အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုပဲ ထူးထူးကဲကဲမဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ျပည္သူေတြဆႏၵမဲေပးခဲ့ၾကတဲ့ အနိုင္ရပါတီကိုအာဏာလႊဲမေပးပဲ ကတိေတြကိုခ်ိဳးေဖါက္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြက လူေျပာင္းနာမည္ေျပာင္း ကေန႔ထိဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္ ။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးကိုအာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးၾကီး ေစာေမာင္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔တို႔ကိုဖယ္ရွားျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဳးၾကီးသန္းေရႊက န၀တအမည္ကေန နအဖ(နိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ဖြင့္ျဖိဳးေရးေကာင္စီ)လို႔ ေျပာင္းလဲအုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ပါတယ္ ။



၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း ၊ ၉၉၉၉ အေရးအခင္း ၊ ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လ ေလာင္စာဆီေစ်းျမင့္တက္မွဳလမ္းေလ်ွာက္ပြဲ ၊ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဆႏၵျပပြဲမ်ားစြာနဲ႔ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာေတြဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲ အရွိန္အဟုန္ေတြျဖစ္ပါတယ္ ။



ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုဆိုတာ ဒ႑ာရီမဟုတ္ ၊ ရာဇ၀င္ျဖစ္တယ္ ။ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕ အထင္ကရသမိုင္းၾကီးျဖစ္တယ္ ။ ေသခ်ာနားစြင့္ ၾကည့္ပါ ၊ ႏွလံုးသားနဲ႔နားေထာင္ၾကည့္ပါ ၊ “ လြတ္တပ္မွအမွ်ေ၀ပါ ” ဆိုတဲ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာက်ဆံုးခဲ့တဲ့၀ိဥာဥ္ေတြရဲ႕ ဒို႔အေရးဒို႔အေရး ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကပါလို႔ မွာၾကားေနသံေတြ ၾကားရပါလိမ့္မယ္ ။



စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးသည္အထိ

ေမာင္ေက်ာင္းသား ။

ဒီမိုေ၀ယံအားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္.

၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔

အာဇာနည္

ဆယ္စု
ရာစု
ေထာင္စု လီလီ
က်ဴးသီ ကမၸည္း
ကမၸည္း မွတ္တိုင္
မွတ္တိုင္ သမိုင္း
သမိုင္း ေမာ္ကြန္း
သက္ေသၫႊန္းသည္
ယြန္းျဖတ္မမီ အာဇာနည္။ ။

ဇင္ေ၀


၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အတြင္း၀န္မ်ား႐ုံး၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ေခါင္းေဆာင္ (၉) ဦး လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရၿပီး က်ဆံုးခဲ့ရသည္။ အဆုိပါေန႔ကုိ အာဇာနည္ေန႔အျဖစ္ သက္မွတ္ၿပီး ေအာက္ေမ့ဘြယ္အခမ္းအနားမ်ား ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း က်င္းပခဲ့ၾကသည္။
အာဇာနည္မ်ား
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ခ) ဗိုလ္ေတဇ (၃၂) ႏွစ္

ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒု-ဥကၠ႒ (သို႔) တကယ့္လက္ေတြ႔အားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ၎အျပင္ ထိုအစိုးရအဖြဲ႔၏ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ (၁၃) ခ်က္သင့္ေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးခဲ့ရသည္။


ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ (၅၄) ႏွစ္

စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာႏွင့္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္၏ အယ္ဒီတာ၊ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး၊ သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ထဲ ဝင္သြားေသာ က်ည္ဆန္အပါအဝင္ က်ည္ဆန္ (၅) ခ်က္ရရွိသည့္တိုင္ ေန႔လယ္ပိုင္းအထိ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးသည္။



သခင္ျမ (၄၉) ႏွစ္

လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္၊ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး၊ အဆုတ္ကို ထြင္းေဖာက္သြားေသာ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေနရာတြင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




ဦးအဗၺဒူရာဇတ္ (၄၉) ႏွစ္

မႏၲေလးၿမိဳ႕ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္၊ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းဝန္ႀကီး၊ ဒဏ္ရာ (၆) ခ်က္ရရွိၿပီး ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




ဦးဘဝင္း (၄၆) ႏွစ္

ဦးေအာင္ဆန္း၏အစ္ကို၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရးဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ဒဏ္ရာ (၈) ခ်က္ရရွိၿပီး ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




မန္းဘခိုင္ (၄၃) ႏွစ္

ဟသၤာတမွ ကရင္လူမ်ဳိးတဦးျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္ထားစဥ္က ျပန္လည္ခုခံေတာ္လွန္ရာ၌ ပါဝင္ခဲ့သည္။ စက္မႈလက္မႈဌာနႏွင့္ အလုပ္သမားဌာနဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ (၁၅) ခ်က္ထိမွန္ခဲ့သည္။ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။



စပ္စံထြန္း (၄ဝ) ႏွစ္

ရွမ္းျပည္နယ္မွ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး၊ နယ္ျခားေဒသဆိုင္ရာ အတိုင္ပင္ခံဝန္ႀကီး၊ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာ (၂) ခ်က္ရရွိၿပီး (၂ဝ) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီး၌ ေသဆံုးသြားသည္။




ဦးအုန္းေမာင္ (၃၄) ႏွစ္

သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဌာန၊ ဒုတိယအတြင္းဝန္ (I.C.S) အစီရင္ခံစာတခုကို လာေရာက္တင္သြင္းေနစဥ္ လူသတ္သမားမ်ား၏ က်ည္ဆန္မ်ား ထိမွန္သြားျခင္းခံရသည္။ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးသည္။



ကိုေထြး (၁၈) ႏွစ္

ဦးရာဇတ္၏သက္ေတာ္ေစာင့္၊ မႏၲေလးအနီးရွိ ေတာင္ျပင္သိပၸံရပ္မွ မြတ္စလင္လူငယ္တဦးျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးခန္းမတြင္းမွ ေသနတ္သံမ်ားၾကားရသျဖင့္ အနီးရွိ႐ံုးခန္းမွ ေျပးထြက္လာစဥ္ ဆုတ္ခြာေျပးသြားေနေသာ လူသတ္သမားမ်ား၏ ပစ္ခတ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ဒဏ္ရာ (၄) ခ်က္ရရွိၿပီး ေဆး႐ံုတြင္ ေသဆံုးသည္။


လူသတ္သမားမ်ား
ဦးေစာ
၁၉ဝဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သာယာဝတီၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားသည္။ လူသတ္သမားမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ဟု အစြပ္စြဲခံရသူ၊ သမၻာရင့္ လက္်ာႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ၿပီး ဦးေအာင္ဆန္း၏ အဓိကၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္သည္။ သူရိယသတင္းစာကို စတင္ထူေထာင္သူႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလအထိ နန္းရင္းဝန္၊ ၁၉၄၂ မွ ၁၉၄၆ အထိ ယူဂႏၶာျပည္တြင္ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလတြင္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သူျဖစ္၍ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ႔အမႈေဆာင္ေကာင္စီ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအား သတ္ျဖတ္မႈျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၉) ရက္တြင္ အဖမ္းခံရလ်က္၊ စြဲဆိုထားသည့္အတိုင္း အျပစ္ေပးခံရၿပီး၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ႀကိဳးေပးခံရသည္။





ေမာင္စုိး (ေသနတ္သမား)
မင္းလွၿမိဳ႕မွ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္တဦးျဖစ္ၿပီး ဦးေစာ၏ အနီးကပ္ ေနာက္လုိက္ျဖစ္၍ သူ႔ၿခံအတြင္း၌ ေစာစီးစြာကပင္ ေနထုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီ ရင္ခံရသည္။

သက္ႏွင္း (ေသနတ္သမား)
က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕မွ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေဟာင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းၿမိဳ႕ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီ၏ အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သည္။ ဦးေစာကုိ အထူးၾကည္ညိဳၿပီး လုံးဝဥႆုံယုံၾကည္ကုိးစားသူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ေမာင္စိန္ (ေသနတ္သမား)

ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕မွျဖစ္၍ စစ္အတြင္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားျဖစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ သူ႔မိဘမ်ားမွာ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကုိ လုိလားႏွစ္သက္သူမ်ားျဖစ္၍ သူ႔ကုိ ဦးေစာ၏ ေနာက္လုိက္ျဖစ္ရန္ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ရန္ႀကီးေအာင္ (ေသနတ္သမား)

အသက္ (၁၈) ႏွစ္သာရွိ၏။ အသက္အငယ္ဆုံး ေသနတ္သမားျဖစ္သည္။ ဦးေစာ တဝမ္းကြဲညီ၏သားျဖစ္သည္။ စတုတၳေျမာက္ေသနတ္သမား။ လုိအပ္လာသည့္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္က်မွ သူ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ တေဇာက္ကန္းအက်င့္ေၾကာင့္ ေသနတ္သမားအျဖစ္ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

သုခ
လူသတ္သမားမ်ားအား အတြင္းဝန္႐ုံးသုိ႔ ဂ်စ္ကားျဖင့္ ေမာင္းပုိ႔ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အစုိးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွ (၉) တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ စစ္ၿပီးေနာက္ က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕ ဖဆပလအဖြဲ႔၏ ေငြထိန္းျဖစ္ၿပီး ကုန္သည္တဦးျဖစ္သည္။ သက္ႏွင္းက သူ႔ကုိ ဦးေစာႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည့္အျပင္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတြဲဖက္အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ စာရင္းတင္ေပးခဲ့သည္။ ဦးေစာ၏ ၿခံဝင္းသုိ႔ လုပ္ႀကံမႈမတုိင္မီ ေနာက္ဆုံးေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရေသာ္လည္း ႀကိဳးေပးမည့္ေန႔ မတုိင္မီေန႔ ညေနပုိင္းတြင္မွ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရသည္။

ခင္ေမာင္ရင္
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕စီးေသာ ဖုိ႔ဒ္ဆန္ထရပ္ကားကုိ ေမာင္းသူျဖစ္သည္။ ဦးေစာဇနီးသည္၏ တူေတာ္သည္။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးထုိင္ေနေၾကာင္း လွ်ဳိ႕ဝွက္သေကၤတျဖင့္ သတင္းေပးၿပီး လူသတ္သမားမ်ား ထြက္ခြာလာရန္ အခ်က္ျပခဲ့သည္။ ေသဒဏ္အေပးခံရေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရသည္။

ေမာင္နီ
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕ႏွင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ လူသတ္သမားမ်ား ထြက္အေျပးတြင္ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ အကူအညီေပးေရးအတြက္ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္တလက္ျဖင့္ အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံး အထြက္ဂိတ္ေပါက္မွ ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္။ ေသဒဏ္အေပးခံရေသာ္လည္း အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရၿပီး ယင္းသတင္းကုိ သုခႏွင့္တၿပိဳင္နက္တည္း အသိေပးခံခဲ့ရသည္။

မႈန္ႀကီး
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႔ႏွင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ အုတ္ဖုိၿမိဳ႕အနီးမွ ေက်းရြာသားျဖစ္ၿပီး အလုပ္ၾကမ္းသမားတဦးျဖစ္သည္။ ဦးေစာက သူ႔ကုိ အေစခံတဦးကဲ့သုိ႔ ခုိင္းခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔စည္းေဝးေနေၾကာင္း လူသတ္သမားမ်ားကုိ သူက အခ်က္ျပခဲ့ရသည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ဘၫြန္႔
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သည္။ ဦးေစာ၏လူယုံေတာ္ အဓိက ေနာက္လုိက္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး သူတဦးသာ ဦးေစာ၏အိမ္အတြင္း ေနထုိင္ခြင့္ရသည္။ အသိဉာဏ္ရွိ၍ အုိးသည္ကုန္းတရား႐ုံးတြင္ စာေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ သခင္ႏုအားသတ္ရန္ တာဝန္အေပးခံရသည္။ ဘုရင့္သက္ေသ (ေဖာ္ေကာင္) အျဖစ္ ဘက္ေျပာင္းထြက္ဆုိရန္ သေဘာတူခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေျခအေနအရ သူ႔အား အျပစ္မွခြင့္လႊတ္မႈ အေပးခံရလ်က္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာေထာင္ဒဏ္ (၁ဝ) ႏွစ္ႏွင့္ (၆) လ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။


မွတ္ခ်က္။ ။

ဦးခင္ေအာင္ ေရးသားေသာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ဘယ္သူသတ္သလဲ” စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။

ဇူလိုင္ (၇) ရက္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံႀကီး

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ ေန ့တြင္ စစ္တပ္၏ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းသား သမဂၢအေဆာက္ အဦ

ေဒါင္းလူငယ္ ၊ ၊၁၉၆၂ ခု၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေသာ ေန႔တေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္၍ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ စတင္ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ ေန႔တေန႔လည္း ျဖစ္ေလသည္။ မွန္ေပသည္။ ထိုေန႔နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း ဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (၀ါ) စစ္အာဏာရွင္တို႔သည္ သမၼတ ဦး၀င္းေမာင္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ၀န္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သခင္တင္၊ ေဒါက္ တာဦးဧေမာင္၊ ဦးရာရွစ္၊ ဦးဘေစာ၊ သခင္တင္ေမာင္၊ ဦးသြင္၊ စ၀္ခြန္ခ်ိဳ၊ စ၀္၀ဏၰ၊ ေဒါက္တာ ေစာလွထြန္း၊ ဦး ဇာရဲလ်န္၊ ဦးဘၿမိဳင္၊ ႏိုင္ေအာင္ထြန္း၊ တရာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္သိန္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ မန္းဘဆိုင္၊ လူ မ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ စ၀္ခြန္ၾကည္၊ ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊသိုက္၊ မိုးနဲေစာ္ဘြား စ၀္ျပည့္၊ လဲခ်င္းေစာ္ ဘြား စ၀္ႏြဲ၊ သာမိုင္းခမ္းေစာ္ဘြား စ၀္ထြန္းေအး၊ က်ိဳင္းတံုေစာ္ဘြား စ၀္ဆိုင္းလံု၊ မြန္းလြန္းေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ကိုး၊ မိုင္းခြန္ေစာ္ဘြားစ၀္ၾကည္၊ ေက်းသီးမန္းစံေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊမံႈ၊ ေဘာ္ေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ေအာင္၊ လြိဳင္လင္ေစာ္ ဘြား စ၀္မိုးေက်ာ္၊ ပင္းတယေစာ္ဘြား စ၀္၀င္းၾကည္၊ ႐ြာငံေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ရီ၊ မိုင္းပန္ေစာ္ဘြား စ၀္ေ႐ႊၾကည္၊ စ ကားေစာ္ဘြား စ၀္ခြန္ၫြန္႔၊ မိုင္းလံုေစာ္ဘြား စ၀္မန္လစ္၊ စ၀္ခြန္ထီး၊ စ၀္မန္ဖ (သိႏၵီေျမာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ ေအာင္ပူး (လြိဳင္လင္အေရွ႕ပုိင္းအမတ္)၊ ဦးစံျမတ္ (လိြဳင္လင္အေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ စ၀္ေက်ာ္ေခါင္ (လြိဳင္လင္ အလယ္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးခ်စ္ (လြိဳင္လင္ေတာင္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးရီေရာင္း (က်ိဳင္းတံုေျမာက္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးခြန္ ေနာ္ (က်ိဳင္းတံုအေနာက္ပိုင္းအမတ္)၊ ဦးျဖဴ (မိုင္းပြန္အမတ္)၊ ဦးေက်ာ္စိန္ (သာမိုင္းစမ္းအမတ္)၊ ဦးလြန္း (စ ကားအမတ္)၊ ဦးအမ္ေဇာ္လ (ကြတ္ခိုင္အမတ္)၊ ဦးစိန္ (ကယား)၊ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)၊ ဦး ၾကာပု၊ ဦးျမတ္ ဖူး၊ ဦးစိုးေမာင္၊ ဦးခ်စ္ဦး၊ ဦးသန္းတင္၊ ဦးတင္ေအာင္တို႔ကို ဖမ္းဆီး၍ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူလိုက္ေလ သည္။

သို႔ကလို စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းယူလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ျပည္သူတို႔အား စီတန္းလမ္း ေလွ်ာက္၍ ဆႏၵျပပြဲမ်ားမျပဳလုပ္ၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္မ်ားကို သတင္းစာမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပခဲ့သည္။ ဆႏၵျပလွ်င္ အေရးယူမည္ဟုလည္း ေနာက္ဆက္တြဲသတိေပးထား၏။ ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ဖတ္႐ႈ႐ံုျဖင့္ စစ္ တပ္က အာဏာသိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ကို ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းႏွင့္ စစ္အာ ဏာပိုင္တို႔သည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္မွာ သိသာထင္ရွားလွေပသည္။

အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္ (၁၉၅၈-၆၀) တြင္ ကိုကိုးကြၽန္း အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ကာ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္အေရာင္အေသြးရွိသူမ်ားဟု ယူဆသူမ်ားကို ဒလၾကမ္း ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာရွိသျဖင့္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္းမရွိေစကာမူ စစ္အစိုးရအလိုမရွိေၾကာင္း ကန္႔ကြက္ ေသာစာမ်ား မတ္လ (၂) ရက္ေန႔မွ စတင္ကာ ပလူပ်ံေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ လူငယ္တပ္ဦးႏွင့္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ (၁၀) ဖြဲ႔၊ ရခိုင္သံဃာတပ္ဦး၊ ရခိုင္ေသာတုဇနအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စေသာအဖြဲ႔မ်ား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ ၾကသည္။

ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေၾကညာေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တကၠသိုလ္ တပ္ဦးသစ္၊ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၊ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢတို႔က စစ္တပ္ ကအာဏာသိမ္းျခင္းကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ၾကသည္။ ေၾကညာခ်က္ႏွင့္အ ညီ စစ္အစိုးရအား ျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္ၾကသျဖင့္ စစ္အာဏာပိုင္တို႔ႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကရေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းစည္းကမ္းသစ္မ်ား ကိုထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းသစ္မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပလႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ကမာ႐ြတ္ရဲစခန္းေရွ႕တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းဆႏၵျပၾက သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရဲတို႔က ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ခတ္ လူစုခြဲၾကသည္။ ေက်ာင္းသားတဦး ဒဏ္ရာရရွိသျဖင့္ ေဆး႐ံုသို႔ပို႔ရေသာအခါတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမိုျပင္းထန္လာသျဖင့္ ရန္ကုန္ခ႐ိုင္ ရာဇ၀တ္တရားသူႀကီးက က မာ႐ြတ္အ၀ိုင္းႀကီးနယ္ေျမအား ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ျပန္ၿပိး၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမအတြင္း ေန၀င္မီးၿငိမ္းအမိန္႔ ထုတ္ ျပန္ေလသည္။

ထိုေန႔၌ပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ တကၠသိုလ္ပရိ၀ုဏ္တခုလံုး တံခါးမ်ားကိုေသာ့ခတ္ ပိတ္ဆို႔ၿပီး ဒီမိုကေရစီခံတပ္ႀကီးဟု ဆိုင္းဘုတ္မ်ားတင္ကာ ဒီမိုကေရစီတရားပြဲမ်ားကို အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ေဟာ ေျပာၾကသည္။ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စစ္တပ္ဆန္႔က်င္ေရးကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေဟာေျပာ ေနၾကရာ “ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ားသည္ သံုးေယာက္ေပါင္းမွ (၇) တန္းသာ ေအာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္” စသည္ျဖင့္ စိတ္တြင္းရွိသမွ် ေဟာေျပာၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားသည္ အနာေပၚ တုတ္က်သည့္အလား နားမခံႏိုင္သျဖင့္ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ကာ စစ္တပ္မွ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ရန္ ဗိုလ္ေန၀င္းက ႀကိဳးမဲ့အသံလႊင့္စကားေျပာခြက္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။

ထိုစဥ္က တကၠသိုလ္တ၀ိုက္တြင္ တပ္စြဲထားေသာ စစ္တပ္မ်ားကို ကြပ္ကဲေနသူ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး စိန္လြင္က တပ္သားမ်ားအား အဆင့္ဆင့္ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ လက္နက္မပါဘဲ မိမိတို႔အေဆာင္တြင္း၌ စု႐ံုးဆႏၵျပေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အစုလိုက္ ရက္စက္စြာ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ဆႏၵျပရာတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိ သည့္ အ ေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပါ ေတြ႔ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းဘဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၾကသည္။

စစ္တပ္သည္ ဂ်ီသရီးေမာင္းျပန္ေသနတ္သစ္မ်ားကို ပထမဆံုးစတင္အသံုးျပဳကာ လက္တည့္စမ္းပစ္ခတ္ခဲ့ၾက သည္။ ထိုေသနတ္သစ္မ်ားမွာ အေနာက္ဂ်ာမဏီမွ ပစၥည္းကိရိယာမ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးစက္႐ံုတြင္ တပ္ဆင္ခဲ့သည္။ ဂ်ီသရီးေသနတ္သစ္မ်ားကို အာဏာသိမ္းစဥ္က တပ္အခ်ိဳ႕သို႔ ထုတ္ေပးခဲ့ရာ၌ ခုခံမႈမရွိသျဖင့္ အသံုးမျပဳခဲ့ရေပ။ ထိုလက္နက္သစ္မ်ားကို စမ္းသပ္ရန္ လက္ယားေနသူ ဗိုလ္ ေန၀င္းအဖို႔ အခြင့္အေရးရရွိသြားေတာ့သည္။ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း၌ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရက ေက်ာင္းသား (၁၅) ဦး ေသဆံုးၿပီး၊ (၂၇) ဦး ဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္တ ကယ္ ေသဆံုးခဲ့ရသူေပါင္းမွာ (၂၀၀) နီးပါးခန္႔ရွိ၍ (၄၀၀) ခန္႔ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့ေလသည္။ သို႔ကလို ေက်ာင္း၀င္း အတြင္းသို႔ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ) ၏ အေဆာက္ အဦကို စစ္တပ္က ၀ိုင္းထားျပန္၏။

တကၠသိုလ္သမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အေဆာက္အဦျဖစ္သည္ သာမက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးခံတပ္ႀကီးအျဖစ္ လူထုက အမြန္အျမတ္ အသိအ မွတ္ျပဳထားသည့္ ဗိမာန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၂၀ ခု၊ ဒီဇင္ဘာ (၅) ရက္ေန႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သပိတ္မွ စတင္ကာ ႏိုးၾကားလာသည့္ ျမန္မာလူထုကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲ မ်ားဆီသို႔ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ) ကို ၁၉၂၇ ခုႏွစ္က စတင္ဖြဲ႔ စည္းခဲ့သည္။ သမဂၢ၏႐ံုးအေဆာက္အဦကို ၀ံသာႏုျမန္မာသူေဌးႀကီး ဦးညိဳက တည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ အေဆာက္အဦကို ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပညာေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးကိစၥမ်ားကို အသံုးျပဳရန္ရည္႐ြယ္ ခဲ့သျဖင့္ အဂၤလိပ္တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ားကပင္ အားေပးခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက စကားရည္လုပြဲ မ်ား က်င္းပေလ့ရွိရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ အိႏိၵယျပည္ႏွင့္ ခြဲေရး၊ တြဲေရးျပႆနာ ေပၚလာေသာအခါ သမဂၢ ခန္းမေဆာင္မွာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စကားစစ္ထိုးရာ ဗိမာန္ျဖစ္လာခဲ့ေပသည္။ ဦးဘေစာ၊ ေဒါက္ တာဘေမာ္ … စေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တကသခန္းမမွာ ေဟာေျပာၾကရင္း စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။

ေနာက္ပိုင္း တကသအသင္းကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုသိန္း ေဖႏွင့္ ကိုရာရွစ္တို႔ တက္လာခ်ိန္မွစတင္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕တိုက္ပြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ခံတပ္အေဆာက္အဦႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္အေရးေတာ္ပံုမွ အဂၤလိပ္တို႔အား လက္နက္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ႏွင္ထုတ္မႈအထိ အရွိန္အဟုန္ ျပင္း ထန္ခဲ့သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား၏ ေအာင္ဗိမာန္ႀကီးအျဖစ္ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးက ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရအမ်ားစုသည္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က တကသ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့သလို၊ ျပည္သူလူထုက ကိုးစားေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အျမဲ မနာလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တကသေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားရာ ဘူမိနက္သန္ တကသအေဆာက္အဦႀကီး ကို ၿဖိဳဖ်က္ရန္ အျမဲဆင္ၾကံၾကံ႐ြယ္လ်က္ရွိသည္။

ထို႔ေနာက္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသားမ်ားကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္စဥ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ား ေသဆံုးျခင္းမရွိ၊ အခ်ဳိ႕မွာ ဖမ္းဆီး၍ပင္ မမိေသးဘဲ တကသ အေဆာက္အဦ မ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ပုန္း ေအာင္းေနသည္ဟု သတင္းကို ဗိုလ္ေန၀င္းသိရွိေသာအခါ တကသေခါင္းေဆာင္မွန္သမွ်ကို သတ္ျဖတ္ရန္ႏွင့္ တကသ အေဆာက္အဦႀကီးကိုပါ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးအျပတ္ ဖ်က္ဆီးရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ေလသည္။ သမဂၢ႐ံုးကို ၿဖိဳဖ်က္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေန၀င္းဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက “စည္း မဲ့ကမ္းမဲ့ဘ၀ကို ျပင္ရမည့္တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚက်ေရာက္ေနသျဖင့္ တပ္မေတာ္၏အား တစိတ္တေဒသ ကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္” ဟု ေၾကညာခဲ့၏။ ထိုေၾကညာခ်က္မွာ စစ္တပ္ကို အံတုလွ်င္ ယခုထက္ ႀကီးမားေသာ လက္နက္အင္အားႏွင့္ ေျဖရွင္းမည္ဟု ရာဇသံေပးသည့္သေဘာ သက္၀င္၏။

ထို႔ျပင္ တကသအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဆီးၿပီးေနာက္ ျပည္သူတို႔အား အသံလႊင့္မိန္႔ခြန္းေျပာရာတြင္ သူက သတ္ျဖတ္လိုက္ေသာ ေက်ာင္းသားငယ္ကေလးမ်ားသည္ လက္နက္ဟူ၍ အပ္တိုတေခ်ာင္းမွ မရွိၾကသည္ကို သိပါလ်က္ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္သူပုန္အဖြဲ႔ႀကီးကို ရင္ဆိုင္ေနသည့္သဖြယ္ပံုႀကီးခ်ဲ႕၍ ‘ဓားကိုဓားခ်င္း၊ လွံကိုလံွ ခ်င္း ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ရွိပါတယ္’ ဟု ေဒါသပုန္သံႏွင့္ အသံလႊင့္ေျပာၾကားခဲ့ျပန္သည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ တစုသည္ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔က ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတ္ျဖတ္မႈႀကီးႏွင့္ႏိုင္ငံက အမြန္အျမတ္ထားသည့္ တကသအေဆာက္အဦႀကီးကို ဗံုးခြဲဖ်က္ဆီးမႈႀကီးတို႔ကို ေဒါသမႊန္ကာ စိတ္လိုက္မာန္္ပါ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းသည္ သူ႔အဖို႔ ႀကီးေလးေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးျဖစ္သလို၊ စစ္တပ္အဖို႔လည္း အမည္းစက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ကို စဥ္းစားမိ ေလသည္။ ‘ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမာက္ႏွင့္ပစ္’ သလို ရာဇ၀င္႐ိုင္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို တေန႔ေန႔တြင္ လူထု၏ ဒဏ္ခတ္မည္ကို ေၾကာက္ေသြးျဖာလာၾကသည္။

မတရားက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးအတြက္ တစိမ့္စိမ့္ ေၾကာက္ဒူးတုန္လာၾကေသာအခါ တရားခံသည္ မိ မိမဟုတ္ပါ။ တဦးကိုတဦးက လက္ညႇိဳးထိုး၍ အျပစ္ဖို႔ရင္း မိမိ၌ အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုေခ်မႈမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းႏွင့္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ ႀကီးတို႔သည္ တဦးကိုတဦး တရားခံျဖစ္ေလဟန္ ေဖာ္ေကာင္လုပ္ၾကသည္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီး၏ ထိပ္သီး စစ္သားရင့္မာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း သာမန္ဓားျပလူဆိုးဂိုဏ္း တခုမွ်ေလာက္ပင္ ညီၫြတ္မႈမရွိ။ အမွားကို ၀န္ခံရန္သတိၱမရွိ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းေပၚလြင္ေနေပသည္။

ထိုစဥ္က ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက “တကယ္အမိန္႔ေပးတဲ့စာ ယူလာၿပီး၊ မရမ္း ကုန္းကို ေပးလာသူက ဗိုလ္သန္းစိန္ျဖစ္ပါတယ္။ သမဂၢၿဖိဳဖို႔ ဒိုင္းနမိုက္ေတြကို အင္ဂ်င္နီယာတပ္ခြဲကို မွာယူခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီမွာမလံုေလာက္လို႔ ပင္မစစ္ပစၥည္းသိုေလွာင္ေရးမွာ သြားယူခိုင္းသူဟာ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးပါ။ စီအုိဒီတပ္ မွဴး ဗိုလ္၀င္းကိုလိုက္ရွာၿပီး၊ အင္းတိုင္ကို သြားေရာက္ယူရတာပါ။ ခြဲဖို႔အမိန္႔ေပးသူေတြကေတာ့ ျပည္ထဲေရး၀န္ ႀကီးနဲ႔ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဒိုင္းနမိုက္ေတြ ဆင္ရတဲ့သူက အင္ဂ်င္နီယာ တပ္က ဗိုလ္မွဴးထြန္းရီ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးဒိုင္းနမိုက္ေတြ ဆင္ရတာဟာ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္လင္း အားႀကီးမွျဖစ္ပါတယ္။ လက္မွတ္ထိုးမည့္သူ အရာရွိ ႀကီးႀကီးမားမားမရွိလို႔ ျပႆနာတက္ေနတုန္း လမ္း ေလွ်ာက္ရင္း ေရာက္လာတာက ဗိုလ္မွဴးႀကီးသူရမင္းသိန္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူက၀င္ၿပီး ခြဲဖို႔အမိန္႔ လက္မွတ္ေရး ထိုးေပးဖို႔ ဗိုလ္ထြန္းရီက ေျပာလို႔ သူက လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ဒိုင္းနမိုက္ခြဲတာျဖစ္ပါတယ္။”

“ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း) အိမ္လိုက္အသြား ပါေမာကၡဆရာႀကီး ဦးကာကို ဗိုလ္ လွဟန္က သမဂၢၿဖိဳဖို႔ အမိန္႔ရတယ္လို႔ေျပာတာ ထပ္ၾကားရေတာ့ အရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးရွိရာ အသံလႊင့္႐ံုကို တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး၊ အဲဒီကိစၥကို ရပ္ထားေပးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္ဆိုၿပီး၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ မလိမ့္တပတ္နည္းနဲ႔ ထားခဲ့ပါတယ္” လို႔ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ႀကီးသည္ သူ၏စာတမ္းတြင္ ေ၀့ လည္ေၾကာင္ပတ္ ေရးသားေျဖရွင္းထားေလသည္။

ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း တဖန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုကိစၥကို ေျဖရွင္းျပသည္။ သူ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ လူထုက လက္မခံ ေတာ့သျဖင့္ မဆလဥကၠ႒ႀကီးရာထူးမွ ထြက္ေပးရေသာ ၁၉၈၈ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၂၃) ရက္ အေရးေပၚပါတီညီလာ ခံတြင္ “အခု ျပည္မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းဟာ (၁၆) ရက္ေန႔ကစၿပီး (၁၇) ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိရ ပါတယ္။ (၁၇) ရက္ေန႔ သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရဲတို႔၊ ေကာင္စီတို႔နဲ႔ပဲ ထိန္းလို႔ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေသြးထြက္သံယိုေတြ မျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့အထဲမွာ တပ္မေတာ္ကို ဟို အေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး၊ ဒီအေသးအဖြဲကေလးလည္းသံုး ဆိုတာမ်ဳိးမျဖစ္ရေအာင္ တကယ္လိုတဲ့အခါမွာ သံုးဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ တပ္မေတာ္ကိုမသံုးပါနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္ေျပာထားတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္ ၿမိဳ႕ကိစၥဟာ ေအးမသြားဘဲနဲ႔ ေရာင့္တက္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မေန႔ကေတာ့ ကို္င္း … စစ္တပ္၀င္ေပ ေတာ့ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ ေျပာထားတာရွိတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ႏိုင္ငံေရးက အနားယူေတာ့မယ္။ အနားယူေတာ့မယ္ ဆိုေပမယ့္လို႔ ေနာင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ တာ၀န္အ ျပည့္ ကြပ္ကဲႏိုင္တဲ့အထိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို မပ်က္စီးရေအာင္၊ ကေသာင္းကနင္းမျဖစ္ရေအာင္ ဆက္ ထိန္းရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီထိန္းတဲ့အထဲမွာ တိုင္းျပည္တျပည္လံုး လူထုကို ကြၽန္ေတာ္သိေစခ်င္တယ္။ ေနာင္ကို လူစုလူေ၀းနဲ႔ ဆူဆူပူပူလုပ္လို႔ရွိရင္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္ တာ မပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ကိုသံုးလို႔ရွိရင္ေတာ့ အဲဒါဆူတဲ့လူေတြ မသက္သာဘူးသာ မွတ္ေပေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေနေျပာပါတယ္”

လူစုလူေ၀းေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာတာ ယခုအႀကိမ္ဟာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ညီလာခံႏွင့္ ပတ္ သက္သည့္ အခ်က္အလက္ေတြ တင္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တဖြဲ႔လံုးအေပၚ အထင္လြဲေနသည့္ အျဖစ္အပ်က္တခုကို တင္ျပပါရေစ။

တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အဦကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ ကို အမ်ားသိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ပထမ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ညေန ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္ရြက္သည့္အပိုင္းကို ေဖၚျပမွ ထိုေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားအေၾကာင္း ျပည့္စံုမည္ျဖစ္၍ ေဖာ္ျပပါမည္။ ထိုေန႔ညေန (၅) နာရီခန္႔တြင္ ေသနတ္ ပစ္သံၾကား၍ ကြၽန္ေတာ္က တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို အေျခအေနေမးရာ ဆရာႀကီး ဦးကာတို႔ မိသားစု အား ေဘးကင္းသည့္ေနရာသို႔ ပို႔ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕နဲ႔ ရဲ (၈) ဦး၊ (၉) ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရ ေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္။

ဆူပူသူေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မမိေသးေၾကာင္း၊ သမဂၢအေဆာက္အဦအတြင္းတြင္ အခ်ဳိ႕ရွိေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က ရဲမ်ား၊ တပ္မေတာ္သားမ်ား ေနာက္ထပ္ အနာတရမရွိရေအာင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ရန္ အၾကံေပးညႊန္ၾကားပါသည္။

(က) သမဂၢအေဆာက္အဦအတြင္းရွိသူမ်ားကို အေဆာက္အဦမွ ထြက္ကာ အဖမ္းခံရန္ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ေျပာ ရန္၊ ထြက္မလာပါက လက္နက္ႀကီးမ်ား သံုးမည္ဆိုသည့္အခ်က္ ထည့္ေျပာရန္။

(ခ) အသာတၾကည္ထြက္၍အဖမ္းမခံပါက (ရီကြိဳင္းလက္ဂန္း) ျဖင့္ ပစ္ဖမ္းရန္၊ လိုအပ္ပါက (ရီကိြဳင္းလက္ ဂန္း) သံုးရန္။ အထက္ပါ အခ်က္တို႔ကို မေမွာင္ခင္ၿပီးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရန္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။ ထိုေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးရန္အတြက္ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ ျခင္းတို႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္အခ်ဳိ႕တို႔ မပါခဲ့ပါ။ ဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ဗံုးႀကီး ႀကီးတလံုး ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ ျမည္ဟည္းသံႀကီးၾကားသျဖင့္ စံုစမ္းေတာ့မွ သမဂၢအ ေဆာက္အဦကို ဒိုင္းနမိုက္တို႔နဲ႔ ဖ်က္ဆီးလိုက္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သိရပါတယ္။ အျခားေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ထိုေပါက္ကြဲသံၾကားၿပီးမွ သိၾကရပါတယ္။ သို႔ေသာ္အသံလႊင့္႐ံုတြင္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၀င္အခ်ိဳ႕တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ၀င္အားလံုးႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူရေသာ လံုျခံဳ ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္စိုး ေကာင္စီ၀င္အားလံုးႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူရေသာ အရာထမ္းမ်ား ေရာက္ေနၾကပါတယ္။

ထိုသူမ်ားမွာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး လွဟန္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္ (မွဴးသ မိန္)၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘနီ၊ အရာရွိမ်ားထဲမွ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္၊ ရဲမင္းႀကီး ဦးဘေအး တို႔ျဖစ္ ပါတယ္။ ထိုသူတို႔အျပင္ အျခားလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ထိုဇူလိုင္လ (၈) ရက္ေန႔ သမဂၢအ ေဆာက္အဦကို ၿဖိဳလုိက္ေၾကာင္းသိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ေခၚ၍ေမးရာ (၇) ရက္ေန႔ ညေနက ကြၽန္ေတာ္ က သမဂၢအတြင္း၀င္ေရာက္ေနသည့္ ဆူပူသူေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရာတြင္ လိုအပ္လွ်င္ (ရီကြိဳင္းလက္ ဂန္း) ကို သံုးႏိုင္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ကို သမဂၢအေဆာက္အဦ အဖ်က္ခိုင္းသည္ဟု ယူဆသျဖင့္ ဖ်က္လိုက္ သည္ဟုေျဖပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္လည္း စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈက်င့္သံုးတယ္လို႔ လက္ခံထားျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္ လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္အေနျဖင့္ ဓားဓားခ်င္း လံွလံွခ်င္းဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ားပါတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကို အသံလႊင့္ လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္သံုးေလးလၾကာၿပီးေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က အရက္မူးမူးနဲ႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကိုဖ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေပးတယ္ ဟု ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာဆရာတို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ေျပာဆိုေနတာၾကားရလို႔ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးကို ကြၽန္ေတာ္အ ရက္မူးၿပီး ဖ်က္ဖို႔အမိန္႔ေပးတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္းကို တရားခံလုပ္ထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဇူ လိုင္လ (၇) ရက္က အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပခိုင္းပါတယ္။

အဲဒီေတာ့မွ ဗိုလ္ေက်ာ္စိုးက အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကို ေျပာျပပါေတာ့မယ္။ အရင္က ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ခါစတြင္ စိတ္၀မ္းကြဲေနၾကတာ မေပၚေအာင္လို႔ ဖံုးဖံုးဖိဖိ ေျဖခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္အမွန္မွာ ထို (၇) ရက္ေန႔က အသံလႊင့္႐ံုရွိလူစုထဲမွ တဦးတေယာက္က ဒီသမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးဟာ သူပုန္ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္ ေနတယ္။ ဖ်က္ပစ္လွ်င္ ေကာင္းမယ္လို႔ စေျပာရာမွ ဖ်က္သင့္၊ မဖ်က္သင့္ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ေန၀င္း) ကို အသိေပးၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သေဘာတူလွ်င္ ဖ်က္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ ေအာင္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ သူသြားၿပီးတင္ျပမယ္။ သေဘာတူမတူ အေျဖယူခဲ့မယ္ေျပာၿပီး၊ ကိုလွဟန္ကိုေခၚ၍ ကားျဖင့္ ထြက္သြားပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး အသံလႊင့္႐ံုသို႔ ျပန္လာၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သေဘာတူ လိုက္ၿပီဟုေျပာသျဖင့္ အသံလႊင့္႐ံုရွိ လူသိုက္တို႔ သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဖို႔ ပစၥည္းမ်ားစုၿပီး ဖ်က္လိုက္ပါ တယ္။ ထိုအေျဖကိုရၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးမပါဘဲ က်န္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၀င္မ်ားကိုေခၚ၍ ဗိုလ္ေအာင္ ႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မတင္ျပဘဲ အသံလႊင္႐ံုရွိ လူသိုက္ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူလိုက္ၿပီလုိ႔ ေျပာတဲ့အေၾကာင္း ကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

ထိုအေၾကာင္းမွန္ကို သိၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕႐ံုးခန္းသို႔ေခၚ၍ သမဂၢအေဆာက္အဦဖ်က္ ရန္ ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူတယ္လို႔ ေျပာတာကို ကုိယ္သိၿပီးၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္လူ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခ်င္ရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ထင္ရင္ ကုိယ္ထြက္ေပးမယ္။ ကိုယ္ထြက္ရမလား၊ ကိုယ္လူထြက္ရမလား၊ ဆံုးျဖတ္ေပ ေတာ့ဟု ကြၽန္ေတာ္ကေျပာရာ သူထြက္ပါမယ္ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းျပန္သြားကာ ထြက္စာတင္ခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တင္ျပတာကို မွန္ေၾကာင္းသက္ေသအေထာက္အထားမ်ားတင္ျပပါမယ္။ ပထမအေထာက္အထား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး ၁၉၈၈ ခု၊ ေမလ (၉) ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ေရးသည့္ စာတမ္းစာမ်က္ႏွာ (၂၄) ဒုတိယစာေၾကာင္း မွစ၍ပါေသာ တရားခံျဖစ္ရတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဆိုသူဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္လိုက္အသြား ပါ ေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာႀကီးဦးကာ ေခတၱေ႐ႊ႕ေနတဲ့ အင္းလ်ားကန္ဟုိတယ္နားက တထပ္တိုက္ကေလးမွာ ဆရာႀကီး ဦးကာကို ဦးလွဟန္က သမဂၢကိုလည္း ၿဖိဳဖို႔ အမိန္႔ရတယ္လို႔ ေျပာတာထပ္ၾကားရေတာ့ အရဲစြန္႔ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္ စိုးရွိရာ အသံလြင့္႐ံုကို တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး အဲဒီကိစၥကို ရပ္ထားေပးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္ဆို ၿပီး၊ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဘာမွမေျပာဘဲ မလိမ့္တပတ္နည္းနဲ႔ ထားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္၊ ဒါ သူေရးထားတဲ့အထဲက ဒါပထမအခ်က္။ သက္ေသခံ ဒုတိယ သက္ေသအေထာက္အထားက ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္ေတြကိုေခၚၿပီး၊ သူတို႔သိတာေတြကို အမွန္အတိုင္း ေရးၾကပါလို႔ ေျပာတဲ့အခါ က်ေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွဟန္တင္ျပတဲ့စာတမ္းထဲမွာ အဲဒီသူ႔စာေလး ကြၽန္ေတာ့္ ဆီမွာရွိပါတယ္။ အဲ သူတင္တဲ့ စာတမ္း၊ စာမ်က္ႏွာ (၅) စာေၾကာင္းေရ (၄) မွာ ထိုအခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း ေရာက္လာပါတယ္။ သ မဂၢကိစၥေျပာတဲ့အခါ ေနၾကဦး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆီသြားၿပီး တင္ျပအမိန္႔ေတာင္းမယ္လို႔ေျပာၿပီး၊ ကြၽန္ ေတာ့္အားေခၚၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းတြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္စိုး အိမ္တြင္ရွိေသာ ဆရာႀကီးဦးကာထံ၀င္၍ သတင္းေမးပါတယ္။ ေသဆံုးသူ၊ ဒဏ္ရာရသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေရအတြက္လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာႀကီးကို သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါေသး တယ္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံ ဆက္လက္သြားပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီး က အေျခအေနမ်ား တင္ျပပါတယ္။ တင္ျပရာတြင္ သမဂၢအေဆာက္အဦကိစၥ မပါပါ။ ျပန္ရန္ကား ေပၚတက္ပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟိုကိစၥမေျပာရေသးဘူးလို႔ သတိေပးပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ေနပါေစလို႔ ေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာမွမေျပာဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ပါတယ္။ အသံလႊင့္႐ံုသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္စိုးအား (အိုေက) ဟု ေျပာလိုက္ သည္ကို ၾကားရပါတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္ေစာေစာ ကေျပာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သိေလဟန္၊ ကြၽန္ေတာ္ခိုင္းေလဟန္၊ တျခားလူေတြကို ေျပာလို႔ ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူၿပီဆိုၿပီး၊ တျခားလူေတြက ဖ်က္လိုက္တာ အဲဒီေတာ့အထက္က အခ်က္ေတြကို ေလ့လာ ၿပီးေတာ့ သမဂၢအေဆာက္အဦကို ဖ်က္တဲ့ကိစၥမွာ မည္သူတရာခံအစစ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လူထုတရပ္လံုးက မိမိတို႔ဘာသာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါေတာ့လို႔ တင္ျပရင္း စကားေျပာျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္း က တိုင္းျပည္သို႔ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။

ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ မ်က္ေျဖလကၤာစာတမ္းႀကီးမွာ ကာရန္မညီ၊ စာသားမေခ်ာ မုသာ၀ါဒလိမ္လံုးမ်ား သာျဖစ္ေလသည္။

ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေခ်ာင္းစီး လူသတ္ပြဲႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ …

(က) ဗိုလ္ေန၀င္းက ေစာေစာကမသိ ေသနတ္သံၾကားမွသိရသည္ဟု ေျဖရွင္းျခင္းသည္ လိမ္ညာေသာ မုသား သာျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ ေဟာေျပာခ်က္ကို သူ႔ထံသို႔ ႀကိဳးမဲ့အသံဖမ္းစက္ျဖင့္ လႊင့္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသံကို စိတ္ဆိုးကာ သတ္ျဖတ္ခြင့္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္ သည္။

(ခ) ထိုစဥ္က တပ္ဦးမွ ပစ္မိန္႔ေပးရသူ ဗိုလ္စိန္လြင္ (ေနာင္သမၼတျပဳတ္) က မိမိသည္ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ အမိန္႔အ ရ ပစ္မိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္ဟု မဆလပါတီပ်က္ေသာအခါတြင္ ေျဖရွင္းထုတ္ေဖၚခဲ့သည္။

(ဂ) ေက်ာင္းသားမ်ားလက္ခ်က္ႏွင့္ ရဲ (၇) ဦး၊ (၈) ဦးဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္းက ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ညာေသာ မုသားသာျဖစ္သည္။ အေဆာင္၀င္းတံခါးမွန္သမွ်ကို ေက်ာင္းသားမ်ားက ပိတ္ထားခိုက္ ျပင္ပရွိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရဲတေယာက္မွမရွိ။ ေက်ာင္းသားတို႔က ရဲ တို႔အား ရန္ျပဳရန္မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။

(ဃ) တကသေဆာက္အဦမ်က္ႏွာၾကက္တြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ရန္ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ဖ်က္ေစအမိန္႔ေပးသူမွာ ဗိုလ္ေန၀င္းျဖစ္သည္။ မဖ်က္ရန္ ဟန္႔တားေလဟန္ေျပာေသာ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း တာ၀န္ရွိေပသည္။

(င) တသကကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ေနာက္တေန႔နံနက္တြင္ ဘာေၾကာင့္ဖ်က္ရသည္ဟု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဘ၀ကိုျပင္ရမည့္ တာ၀န္သည္ မိမိတို႔အေပၚ တြင္ က်ေရာက္ေနသျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ အားတစ္စိတ္တေဒသကိုသံုး၍ ေျဖရွင္းလိုက္ရျခင္းသည္ဟု သတင္း စာတို႔မွ ေရးသားထုတ္ျပန္ခ်က္တို႔ကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ဗိုလ္ေန၀င္းက မိမိမသိ ပါ။ မိမိပါ၀င္ျခင္းမရွိပါဟု ေျပာသည္မွာ လယ္ျပင္တြင္ ဆင္သြားသကဲ့သို႔ ထင္ရွားေနေသာ မုသားသာျဖစ္ပါ သည္။

(စ) ယခုျဖစ္ပ်က္သည့္ကိစၥသည္ ေက်ာင္းသားကိစၥတခုတည္းမဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးအေမွာင့္ပေယာဂမ်ား ဖမ္း စားတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရိပ္စားမိပါတယ္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္း၏ သမဂၢဖ်က္ရေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္အသံလႊင့္ ခ်က္၌ ေက်ာင္းသားမ်ားေနာက္ကြယ္မွ ဗကပတို႔ ပါေလဟန္ေျပာသည္မွာလည္း လိမ္ညာလီဆယ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ေန၀င္းက ၿမိဳ႕ေပၚရွိ လက္နက္ခ်ဗကပမ်ားကို သိမ္းသြင္းကာ ေတာတြင္းရွိ ဗကပမ်ား အလင္း၀င္ရန္ စကားကမ္းလွမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတို႔လႈပ္ရွားမႈသည္ ျပင္ပ ပေယာဂမပါသည္ကို သိပါလ်က္ သတ္ျဖတ္မႈႀကီးႏွင့္ ဖ်က္ဆီးမႈႀကီးကို လူထုကလက္ခံေအာင္ လီဆယ္ေျပာဆိုခ်က္သာျဖစ္သည္။

(ဆ) ေက်ာင္းသားမ်ားအား သတ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အေျပာဘ၀မွာ နစ္မြန္းေစျခင္းအားျဖင့္ အ လုပ္ပ်က္ကြက္ေအာင္ ရည္စူးၿပီး တမင္လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ မျပာလို ေတာ့ပါဘူး။ အနည္းဆံုး ဓားကို ဓားခ်င္း၊ လံွကို လွံခ်င္း ရင္ဆိုင္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္ဟု ေျပာသည္မွာ ေဒသ သံႏွင့္ တုန္ရီေနသည္ကို ၾကားရသူလူထုက သိရွိနားလည္ၾကသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းရာထူးမွ ဆင္းေပးရေသာ ၈၈ ခုနစ္က “စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ မိုးေပၚေထာင္ၿပီး ေျခာက္တာမပါဘူး၊ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူ လုပ္တဲ့သူေတြေတာ့ မသက္သာဘူးလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့” ဟု ေျပာေသာမိန္႔ခြန္းႏွင့္ တသံတည္းျဖစ္သည္ကို လူထုက ေနာေၾကေနၿပီျဖစ္သည္။

(ည) ထိုစဥ္က လက္ေတြ႔ သတ္ျဖတ္႐ံုမွ်သာမက ႏႈတ္မွလည္း စစ္ေၾကညာခဲ့ပါလ်က္ ေနာက္ပိုင္းမွ သူသတ္ သည္ ငါသတ္သည္၊ သူဖ်က္သည္ ငါဖ်က္သည္ဟု တဦးအေပၚ တဦးလက္ညိႇဳးထိုး၍ ေဖၚေကာင္လုပ္ၾကေစ ကာမူ၊ ေခါင္းေရွာင္ေစကာမူ၊ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ အဓိကတရားခံသာျဖစ္သည္ကို လူထုက ေမ့မရႏိုင္ေပ။

မည္သို႔ဆိုေစ ယခုအခါ ‘ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္’ ေခၚ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေျမက်ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားအေရး ေတာ္ပံုႀကီးသည္ ယခုအခါ ၄၇ ႏွစ္သို႔ တိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း လူထုတရပ္လံုးသည္ ထိုေသြးစြန္းခဲ့ရေသာ ဇူ လိုင္လ (၇) ရက္ေန႔ကို ဦးေႏွာက္က ေမ့ေပ်ာက္သြားသည့္တိုင္ ႏွလံုးသားက ဥဒါန္းမေက် အစဥ္သတိရလ်က္ ရွိေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္တည္း။ ယခုအခါ၌လည္း ဗိုလ္ေန၀င္း၏ မ်ဳိးဆက္သစ္လက္ပါးေစ စစ္အာဏာရွင္တို႔ သည္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲေနေသာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားပါ၀င္သည့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၿဖိဳခြင္းရန္ ဆင္ၾကံၾကံလ်က္ရွိရာ ေတာ္လွန္ေရး သတိ အစဥ္ရွိေစရန္ တပ္လွန္႔ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ဒီမုိကေရစီီအေရးေတာ္ပံုးႀကီး လံံုး၀ (လံံုး၀) ေအာင္ရမည္။

(ကိုဖိုးေဇဘေလာ့မွ …)